Zo mensen, daar ben ik weer. Allereerst mijn oprechte excuses dat ik niet eerder wat op de site heb gezet, maar de eerste twee weken waren toch vrij hectisch, waardoor ik niet al te veel tijd had om een fatsoenlijk stukje te kunnen schrijven.

De eerste week stond vooral in het teken van wennen. Allereerst natuurlijk aan het weer, want het is hier net even iets warmer dan het in Nederland is. Nu zullen jullie waarschijnlijk denken, waar heeft die jongen het over, het is in Nederland toch ook wel eens 30 graden. Dat klopt, maar dankzij een luchtvochtigheid van 75% is de gevoelstemperatuur hier 43, dus vandaar.

Dan is er het verkeer. Zelden heb ik zo'n chaos gezien, regels zijn er niet en als ze er dan toch een keer zijn worden ze gewoon door iedereen aan de spreekwoordelijke laars gelapt. Zo zijn er geen strepen op de weg aanwezig, waardoor een tweebaansweg bij file verandert in een vierbaans (misschien handig voor Nederland om zo het fileprobleem op te lossen). Daarnaast zijn er ook geen snelheidsbeperkingen zodat je overal zo hard kunt rijden als je wilt/kunt. En misschien nog wel het mooiste, je kunt hier achterin de bak van een pick-up meerijden. Lekker de wind in je haren en genieten van de omgeving (filmpje volgt).

Maar het meest bizarre wat ik tot nu toe gezien heb waren toch wel de straatraces midden in het centrum van San Pedro Sula. Een tiental straten die waren afgezet voor dit evenement (dat dan weer wel), maar van dranghekken voor toeschouwers hebben ze hier nog nooit gehoord. Zo kon het gebeuren dat toeschouwers op het laatste moment voor motoren en auto's wegsprongen en er soms ook een auto of motor in het publiek terecht kwam, zodat de ziekenwagen weer eens kon uitrukken. Hoe gevaarlijk ook, het was wel een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gezien.

Naast deze vreemde dingen hebben we natuurlijk ook veel plezier gehad de afgelopen twee weken. Al leek het daar in eerste instantie niet echt op. Maar de eerste vrijdag zijn we naar een concert geweest in een parkeergarage, waar ook een soort van motorshow was. De avond begon gezapig, maar nadat de U2-coverband het podium betrad ging het helemaal los en werd het een zeer geslaagde avond. Ook kwamen we hier nog een tweetal andere Europeanen tegen, namelijk een vrouw uit Engeland en een vrouw uit Zweden. En geloof het of niet, voor het eerst in m'n leven heb ik een knappe Engelse vrouw gezien.

De volgende dag zou ik gaan kennismaken met de mensen op m'n werk. Zo gezegd, zo gedaan. Om stipt tien uur stapte ik het kantoor binnen en werd direct hartelijk ontvangen door de Human Resource Manager, Servio Erazo. Allereerst kreeg ik een korte rondleiding door het bedrijf en werd aan iedereen voorgesteld, daarna mocht ik aanschuiven bij een vergadering waar ik aan den lijve ondervond dat m'n Spaans toch nog niet echt optimaal is. Ik kon sommige dingen redelijk volgen, maar soms was ik de draad ook totaal kwijt.

Na een rustige zondag kon m'n werk op maandag dan eindelijk beginnen. Bij aankomst werd me verteld dat de eerste weken voor mij vooral dienen om het bedrijf te leren kennen en om me enigszins in te werken.

Op het kantoor van Servio kreeg ik te horen dat er van mij verwacht werd om een nieuwe missie en visie te schrijven en om aanbevelingen te doen over hoe de activiteiten van het bedrijf geoptimaliseerd kunnen worden. Daar ben ik de rest van de week dan maar mee aan de slag gegaan. De komende weken zal ik jullie meer vertellen over mijn belevenissen op het werk, aangezien het nu vooral oriënterend is geweest.

Door de week spelen we in de vooravond vaak een partijtje voetbal, want ook de conditie moet natuurlijk op peil blijven. En afgelopen zaterdag (gisteren) werd ik uitgenodigd om met het bedrijf te komen voetballen. Dan zie je pas echt dat men hier nog veel moet leren. Ballen worden zomaar naar voren geschoten en het is vooral kluitjesvoetbal voor gevorderden (of volwassenen). De wedstrijd werd jammerlijk met 6-3 verloren.

De dag ervoor, vrijdag dus, was de dag van de arbeid en hadden we dus een dagje vrij. We zijn toen naar een waterpark geweest, want tja... daar is het weer nu eenmaal naar. Het was er lekker rustig, zodat we alle ruimte hadden en niet hoefden te wachten voor de glijbanen.

Vandaag (zondag) zijn we naar het strand geweest en dan zie je pas hoe mooi dit land is, want qua natuur is het echt FANTASTISCH! (zie de foto's). Na een dagje relaxen aan het strand is het morgen weer aan de bak, maar het werk is ook niet verkeerd.

Dat is ook zo mooi aan dit land, mensen die je kennen zijn echt superaardig en willen je overal mee voorthelpen. Daar kunnen we in Nederland zeker een voorbeeld aan nemen.

Zo, ben van mening dat ik nu wel weer genoeg geschreven heb. Zal proberen om iets vaker een update te geven over de stand van zaken!

Tot de volgende keer en wederom bedankt voor alle leuke reacties vanaf het thuisfront!!!

Groeten,

Roy